|
Kon bloed voor altijd druppelen
Scribbled down on Friday, 2 September 2005 18:03:32 PM |
|
Soms voel ik me gemarteld, teneergeslagen en verslagen. Het gaat gepaard met intens veel pijn en verdriet, met een grote drang tot schreeuwen opdat alles zal ophouden en ik in een normaal, rustige conditie kan verkeren, echter kun je normaal zijn als je een verleden had, een geheim met je meedroeg die je overal met je meesleepte, in jouw ziel? Ik voelde de tranen in mijn keel stoken. Ik had pijn echter weigerde ik nogmaals te huilen zoals ik dat al te vaak doe. Ik weiger me als een mens te gedragen. Ik wil anders zijn, ik wil niemand zijn. Als ik kon kiezen hoe hier te komen op Aarde dan zou ik liever hebben gekozen om een voorwerp te zijn, een stok, een stuk glasscherf, een stoel of een auto. Die dingen voelen niet, ze klagen niet, ze zeuren en huilen ook niet. Ik zou alles in mijn bereik - als het kon - willen doen om ophouden te voelen. Ik wil niets voelen dan het nietszijn, dan een niet-existentie. Ik weet hoe veel malen ik mezelf heb herhaald, echter was dit waarnaar ik het meest verlangde. Er waren tijden dat ik naar de liefde van mijn leven zocht want hij/zij is iemand die bij je blijft en is. Het is iets anders dan een vriend. Soms moeten ze je terzijde schuiven als er dringende zaken zijn als hun eigen familie, vandaar dat ik nooit echt waarde hechtte aan vrienden. Het zijn maar mensen, ik zou hen eerder kennissen noemen omdat ik niet teveel aan hen vertelde. Als ik het toch deed, dan was het met een gevoel van onverschilligheid alsof ik tegen mezelf sprak. Het kon me eveneens niet schelen omdat ze toch zouden vertrekken. Er is nooit een tijd geweest dat ik iemand kende die voor een lang periode bij me bleef. Niets is blijvends in het leven. Lees deze zin, herhaal het, versta het, begrijp het want het is waar. Op de dag dat ik dood zal gaan dan zal ik scheermesjes kopen en de hele kamer in mijn bloed doordrenken. Ik wil dat de muren druipen met mijn bloed, dat het over me heen gutst. Ik zal het proberen. Ik weet niet dat het kan, echter zal ik mijn best doen en het proberen. Ik zal heel gelukkig zijn. Het geluk is voor mij, gewond te zijn voordat iemand de kans heeft het jouw aandoen. Je bent vrij, je bent onsterfelijk, onverslaanbaar. Je bent machtig, je hebt macht over jouw leven als een god of godin en niemand kon wat beslissen zoals mensen dat doen in deze leven. Ik zou een krachtig wezen zijn in mijn bloed. Bedroefd doch blij dat ik over mijn leven kon beslissen voordat anders dat deden. Dat ik pijn ongedaan kon maken op mijn eigen manier. |